دیدن ترکیب دل انگیز "سبیل مردونه"در میان اسامی فیلمهای جشنواره فجر که اکثرا در نهایت بی سلیقگی انتخاب شدند ،مایه بسی دلگرمی است.ترکیبی به ظاهر ساده و در عین حال بسیار عمیق.اینکه چرا تا به حال چنین اسم مبتکرانه ای به ذهن خلاق سینماگران ایرونی نرسیده بود خود جای تامل دارد. یکی از ویژگیهای ناچیز این نام ، یادآوری این نکته است که در میان جمعیت غالب مردان سیبیلوی ایرونی کارگردانان سیبیلمند از اهمیت ویژه ای به لحاظ کمی و کیفی برخوردارند. جای آن هست که در یک تقسیم بندی دقیق جامعه شناسانه و همینطور روانشناسانه سینماگران ایرانی از این دیدگاه مورد ارزیابی قرار بگیرند. در اینجا سعی می کنم یک دسته بندی اجمالی ازسیبیل سینماگران داشته باشم. به طور کلی سیبیل ها عبارتند از: سبيل چخماقي، سبيل کلفت يا پر پشت که برگشتگي ندارد، سبيل گنده مخصوص دراويش، سبيل چنگيزي يا قيطاني، سبيل افراشته، سبيل از بنا گوش در رفته يا سبيل مگسي، سبيل هيتلري و سبيل دوگلاسي.طبعا فرصت دسته بندی آنها بر این اساس در اینجا وجود ندارد.

1. مهمترین کارگردانان سیبیل دار حاضر در جشنواره: مهمترین سینماگر این بخش بی تردید کسی نیست جز امیر شهاب رضویان و در ادامه بدون ترتیب می توان از بیژن میر باقری ،عباس رافعی، محمد حسین لطیفی(چندی است که به دسته بی سیبیل ها پیوسته)،سعید ابراهیمی فر و بایرام فضلی نام برد.

           

2. مهمترین کارگردانان سیبیل دار غایب در جشنواره: مجید مجیدی،رسول ملاقلی پور،واروژ کریم مسیحی،داریوش فرهنگ،علیرضا رئیسیان،محمد رضا داود نژاد،احمد طالبی نژاد،علی ژکان،مسعود جعفری جوزانی،اصغر هاشمی،ایرج طهماسب،سیامک شایقی،مسعود کرامتی ،فرهاد مهرانفر،محمد علی نجفی، ابوالفضل جليلي، احمد اميني.

               

3. مهمترین کارگردانانی که قبلا سیبیل داشتند: بهرام بیضایی، کیومرث پوراحمد،کامبوزیا پرتوی،محسن مخملباف،محمد علی سجادی،یداله صمدی ،خسرو معصومی ،مهدی صباغ زاده.